دولت انگلیس از شما چه می داند؟

ما فقط باید به نشت ادوارد اسنودن در سال 2013 نگاهی بیندازیم تا بدانیم نظارت دولت بریتانیا بر شهروندانش فراتر از آنچه بسیاری از مردم راحت هستند فراتر رفته است. دولت ، شرکت های فناوری و ISP ها همه تهدید می کنند که حریم خصوصی شما را از بین می برند. همه اینها به سؤال زیر منجر می شود: دولت انگلستان درباره شما چه می داند?

تاریخچه مختصری از جمع آوری داده های انگلیس

اول از همه ، مهم است که بدانیم انگلستان چگونه در این شرایط قرار گرفته است. انگلیس سابقه گسترده ای در زمینه جمع آوری داده های جمعی دارد. در طول جنگ جهانی دوم از آن در قالب هوش سیگنال و شکستن کد استفاده شد. کد دولت و مدرسه Cypher (GC&CS) در سال 1919 تشکیل شد و مسئولیت شکستن کدهای آلمانی Enigma را برعهده گرفت. با این حال ، در سال 1946 همانطور که امروز شناخته شده است ، به دفتر ارتباطات دولت (GCHQ) تبدیل شد.

در سال 1948 ، بریتانیا و ایالات متحده توافق نامه UKUSA ، یک توافق اطلاعاتی ارتباطی را امضا کردند. از آن زمان تاکنون این توافق برای جمع آوری اطلاعات و عاملی در روابط نزدیک انگلستان و ایالات متحده از اهمیت بسزایی برخوردار بوده است. خیلی زود با افزودن استرالیا ، کانادا و نیوزلند به توافق چند جانبه تبدیل شد. این اتحاد اطلاعاتی به پنج چشم مشهور است.

درگیری انگلستان در پنج چشم

برجسته ترین سازمان اطلاعاتی در پنج چشم آژانس امنیت ملی ایالات متحده (NSA) است. با این حال ، سایر سازمان های اطلاعاتی برجسته شامل موارد زیر هستند:

• دفتر مرکزی ارتباطات دولت انگلیس (GCHQ)
• تأسیس امنیت ارتباطات کانادا (CSEC)
• مدیر سیگنال های استرالیا (ASD)
• دفتر امنیت ارتباطات دولت نیوزلند (GCSB)

در دهه های بعد از تأسیس اتحاد پنج چشم ، نظارت با سرعت نگران کننده پیش رفته است. در واقع با رشد اینترنت و شروع عصر دیجیتال, اکنون تاکید زیادی بر نظارت بر وب و فعالیت آنلاین شما شده است. با این حال ، این همچنین منجر به برخی افشاگری ها درباره برنامه ها و تکنیک های مورد استفاده آژانس های اطلاعاتی Five Eyes ، از جمله GCHQ انگلیس شده است..

در حالی که زمانی تصور می شد که مشارکت کنندگان پنج چشم ، اطلاعاتی را در مورد شهروندان خود جمع کرده و آن را با یکدیگر به اشتراک می گذارند ، نشت ادوارد اسنودن ، پیمانکار سابق NSA در 2013 در واقع پنج مشارکت کننده پنج چشم بودند جاسوسی شهروندان یکدیگر به منظور دور زدن مقررات داخلی خود در مورد نظارت شهروندان.

دفتر مرکزی ارتباطات دولت (GCHQ)

GCHQ یک سازمان اطلاعاتی و امنیتی اولیه در انگلیس است. در سال 2013 ، هنگامی که ادوارد اسنودن جزئیات برنامه Tempora را فاش کرد ، GCHQ با واکنش جدی روبرو شد. این برنامه به GCHQ اجازه می داد تا تعداد زیادی از داده های اینترنتی را جمع کند که طبق اسنادی که اسنودن به دست آورد ، در آژانس امنیت ملی ایالات متحده به اشتراک گذاشته شده است.

در مورد GCHQ و اینکه آیا از NSA هم بدتر است ، ادوارد اسنودن مواردی را عنوان کرد:

“… شهروندان در انگلستان و شهروندان در سراسر جهان که مورد هدف انگلستان قرار می گیرند ، توسط دولت انگلستان ، سیستم های انگلستان ، توسط مقامات انگلیس ، آنها در معرض خطر بسیار بیشتری از ایالات متحده قرار دارند..”

تمپورا

برای اولین بار در سال 2008 آزمایش و در سال 2011 به بهره برداری رسید ، برنامه Tempora با ضربه زدن به کابل های فیبر نوری ، ترافیک تلفن و اینترنت را جمع کرد. فرصت زیادی برای انجام این کار وجود دارد از آنجا که انگلستان توسط کابل های فیبر نوری به 57 کشور وصل می شود (فقط ایالات متحده ، فرانسه و پرتغال اتصالات بیشتری دارند).

“Tempora واقعاً اثبات است … GCHQ محدودیت قانونی بسیار کمتری نسبت به سایر اطلاعات دولت غربی دارد,”گفت ادوارد اسنودن در مصاحبه با گاردین 2014.

بنابراین چه اطلاعاتی در مورد برنامه تمپورا جمع آوری شده است؟ گفته می شود که شامل موارد زیر است:

• ضبط تماسهای تلفنی
• محتوای پیام های ایمیل
• پست های فیس بوک
• تاریخچه اینترنت کاربران

قانونی بودن نظارت گسترده

خدمات اطلاعاتی در انگلستان توسط دادگاه تحقیقاتی قدرتها تحت نظارت است. هرگونه چالش حقوقی علیه سازمان های امنیتی و اطلاعاتی از طریق دادگاه قدرتهای تحقیقاتی عبور می کند که در 15 سال گذشته ، هیچگاه دلیلی برای مخالفت با آژانس ها پیدا نکرده است. با این حال ، تا زمانی که بریتانیا هنوز عضو اتحادیه اروپا است ، هنگامی که نظارت می شود ، همچنان تحت نظارت سیاست ها و دستورالعمل های اتحادیه اروپا قرار دارد..

بسیاری از اقدامات حقوقی علیه GCHQ توسط Privacy International انجام شده است ، یک موسسه خیریه مستقر در انگلستان که برای حق حریم شخصی می جنگد. در حالی که ادعاهای حقوقی علیه GCHQ در موفقیت محدود بوده است ، آنها عاملی در ایجاد قانون Investigator Power Act 2016 بودند که برای بهبود ضمانت نامه های مربوط به اعمال قدرت های نظارتی نوشته شده است.. متأسفانه ، قانون قدرتهای تحقیقاتی همچنین قدرت نظارت را بطور چشمگیری گسترش داده و باعث کاهش حریم خصوصی افراد در این روند می شود.

The Investigator Powers Act 2016

«قانون بررسی های قدرت» 2016 قدرت نظارت الکترونیکی جامعه اطلاعاتی و پلیس بریتانیا را گسترش داده است. به خصوص, شرکت های وب و تلفن موظفند سوابق وب سایت های بازدید شده توسط مشتریان را به مدت 12 ماه ذخیره کنند.

مقررات قانون تحقيقات قدرت شامل قدرت جديدي براي جمع آوري فله و رهگيري داده هاي ارتباطات است. به ویژه ، ارائه دهندگان خدمات ارتباطی ملزم به جمع آوری سوابق اتصال به اینترنت (ICR) و اطلاعات زیر هستند:

• آدرس آی پی
• دستگاه مورد استفاده برای اتصال به اینترنت (رایانه ، تلفن)
• لیست وب سایت های بازدید شده
• لیست خدمات استفاده شده
• نشان های زمانی اتصال به وب سایت ها و خدمات

علاوه بر این, مقامات مجاز به دسترسی به سوابق اتصال به اینترنت شما بدون ضمانت هستند. اینها شامل مقامات زیر است:

• خدمات پلیس کلانشهر
• پلیس حمل و نقل انگلیس
• سرویس اطلاعاتی مخفی
• GCHQ
• دفتر خانه
• آژانس ملی جرم و جنایت
• درآمد HM & گمرک
• آژانس استاندارد مواد غذایی
• کمیسیون قمار
• دفتر تقلب جدی

با این حال ، طبق گزارش های ICR ، به هیچ کس در آن آژانس ها اجازه دسترسی به صفحات خاص بازدید شده در وب سایت ها یا فعالیت خاص کاربر در مورد آنها را نمی دهد. برای دسترسی به چنین سوابق ، شخص باید از درجه خاصی برخوردار باشد. به عنوان مثال ، در مورد پلیس ، آن شخص حداقل باید بازرس یا سرپرست باشد.

صرف نظر از این ، بسیاری از مردم هنوز هم نگران این هستند که این اطلاعات توسط اشخاص ثالث (شرکت های خصوصی) در دسترس باشد تا در دسترس هکرها قرار نگیرد. در آوریل [year] ، دیوان عالی انگلیس حكم داد كه قانون اختیارات تحقیقاتی قانون اتحادیه اروپا را نقض می كند در حالی كه دیوان دادگستری اروپا (ECJ) حكم داد كه این قانون مغایر با قوانین اتحادیه اروپا در مورد حریم خصوصی است.

در سپتامبر سال [year] ، دادگاه حقوق بشر اروپا حكم داد كه GCHQ در جمع بندي داده هاي ارتباط از راه دور ، كنوانسيون اروپايي حقوق بشر را نقض كرده است. طبق بیانیه دادگاه ، مشخص شد که “نظارت مستقل ناکافی بر فرآیندهای انتخاب و جستجو درگیر در این عملیات ، به ویژه در مورد انتخاب حاملان اینترنت برای رهگیری و انتخاب انتخاب کننده ها و معیارهای جستجوی مورد استفاده برای فیلتر و انتخاب ارتباطات رهگیری شده برای معاینه… “

لیست آژانسهای اطلاعاتی انگلیس

دولت انگلستان یکی از بزرگترین برنامه های نظارت و جمع آوری داده ها را در جهان اجرا می کند. سه آژانس اصلی MI5 ، MI6 و GCHQ هستند. با این حال ، لیست کامل از سازمان های اطلاعاتی زیر تشکیل شده است:

• سرویس امنیتی (MI5)
• دفتر امنیت و مبارزه با تروریسم (OSCT)
• واحد ملی افراط گرایی و بی نظمی داخلی (NDEDIU)
• آژانس ملی جرم و جنایات (NCA)
• سرویس ملی اطلاعات بالستیک (NBIS)
• دفتر ملی اطلاعات کلاهبرداری (NFIB)
• سرویس اطلاعاتی مخفی (SIS / MI6)
• اطلاعات دفاعی (DI)
• دفتر مرکزی ارتباطات دولت (GCHQ)
• سازمان اطلاعات مشترک (JIO)

این آژانسها ممکن است مسئول اطلاعات داخلی یا خارجی ، اطلاعات نظامی یا جاسوسی یا جاسوسی ضد باشند.

ادارات دولتی با اطلاعات شخصی شما

در حالی که برخی از آژانسهای اطلاعاتی فوق اطلاعاتی در مورد شهروندان عادی خواهند داشت ، دولت همچنین شامل بسیاری از ادارات است که برای اهداف عملیاتی نیاز به داشتن سوابق دارند ، خواه امنیت اجتماعی یا مالیات..

برخی از ادارات دولتی با اطلاعات شخصی شما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• وزارت کار و بازنشستگی
• دفتر خانه
• اداره هیئت دولت
• وزارت بهداشت ، درمان و مراقبت اجتماعی
• وزارت حمل و نقل
• گروه آموزش
• وزارت دفاع
• وزارت مسکن
• وزارت دادگستری
• کمیسیون قمار

به طور کلی ادارات دولتی حداقل اطلاعات اساسی از قبیل نام شما ، تاریخ تولد و آدرس را در اختیار شما قرار می دهند. فراتر از اصول اولیه ، جزئیات موجود در بخش می تواند متفاوت باشد. بیایید نگاهی بیندازیم که وزارت کار و بازنشستگی و درآمد و گمرک HM درباره شما چه اطلاعاتی دارد:

وزارت کار و بازنشستگی

وزارت کار و بازنشستگی یک پایگاه داده به نام سیستم اطلاعات مشتری (CIS) دارد. این یکی از بزرگترین بانکهای اطلاعاتی دولت است و حاوی اطلاعاتی در مورد ده ها میلیون نفر است. CIS سوابق مربوط به هرکسی را که با شماره بیمه ملی ثبت نام کرده و صادر شده است ، دارد. طبق قانون تأمین اجتماعی در سال 1948 ، کلیه افرادی که در انگلستان کار می کنند و به خدمات رفاهی دسترسی دارند ، باید دارای شماره بیمه ملی باشند.

طبق سندی که توسط وزارت کار و بازنشستگی منتشر شده است ، “CIS یک سیستم کامپیوتری است که توسط وزارت کار و بازنشستگی (DWP) برای ذخیره اطلاعات شناسایی اولیه در مورد شما از قبیل نام ، آدرس ، تاریخ تولد ، شماره بیمه ملی و غیره استفاده می شود..”

CIS طیف گسترده ای از اطلاعات از جمله موارد زیر را شرح می دهد:

• نام
• تاریخ تولد
• ملیت
• جنسیت
• وضعیت تأهل
• شماره بیمه ملی
• نشانی
• معلولیت
• وضعیت مهاجرت
• مرگ

درآمد و گمرک HM (HMRC)

HRMC اطلاعات مختلف شخصی و مالی اعضای عمومی و همچنین مشاغل ، مشتریان و مشتریان ، کارمندان ، مجرمان و موارد دیگر را در اختیار دارد. این اطلاعات به روش های مختلفی جمع آوری می شود ، مانند ارسال مالیات بر درآمد و سایر اظهارنامه های مالیاتی یا هنگام ثبت نام در یکی از خدمات HMRC ، به عنوان مثال.

با این حال ، اطلاعات شخصی شما ممکن است از اشخاص ثالثی مانند کارفرمای شما ، بانک یا از طریق بخش دولتی دیگری نیز جمع آوری شود. داده های جمع آوری شده توسط HMRC را می توانید با اشخاص ثالث مانند ارائه دهندگان خدمات ، سازمان های اجرای قانون و آژانس های جمع آوری بدهی به اشتراک بگذارید. داده های جمع آوری شده توسط HMRC موارد زیر را شامل می شود:

• نام
• نشانی
• شماره تلفن
• آدرس ایمیل
• جنسیت
• وضعیت تأهل
• شماره بیمه ملی
• جزئیات حساب بانکی
• اطلاعات در مورد درآمد
• اطلاعات در مورد اشتغال

اشخاص ثالث با اطلاعات شخصی شما

فراتر از ادارات دولتی و سازمانهای اطلاعاتی ، اشخاص ثالث غالباً اطلاعات زیادی راجع به شما دارند. این خصوصاً برای حفظ حریم خصوصی شما مضر است ، زیرا ممکن است شرکتهای خصوصی تحت درخواست دولت برای این اطلاعات قرار گیرند.

به طور خاص ، شرکت های فن آوری مانند گوگل و فیس بوک قادر به جمع آوری داده های شخصی در مقیاس بزرگ هستند. میزان داده های جمع آوری شده بسیار فراتر از کارهایی است که دولت انگلستان مجاز به انجام آن است. داده های جمع آوری شده به طور معمول به تبلیغ کنندگان فروخته می شوند.

گوگل

“ما می دانیم شما کجا هستید. ما می دانیم شما کجا بوده اید. ما کم و بیش می توانیم بدانیم که درباره چه فکر می کنید,اریک اشمیت ، مدیر اجرایی سابق گوگل در سال 2010 در مصاحبه با The Atlantic گفت: ” چنین بیانیه ای ممکن است اغراق آمیز به نظر برسد اما در بررسی دقیق تر ، حقیقت اظهار نظر اشمیت وجود دارد.

Google برنامه ها ، محصولات و خدمات مختلفی را ارائه می دهد ، که همه آنها جنبه ای از اطلاعات شخصی شما را جمع می کنند. به عنوان مثال ، نقشه های Google ممکن است ابزاری مفید برای داشتن باشد ، اما اطلاعاتی را در اختیار شما قرار می دهد که در کجا می روید ، زمان رفتن و اینکه چگونه می توانید به آنجا بروید.

Gmail و Hangouts به مخاطبین و مکالمات شما دسترسی دارند و Google Calendar جلسات شما را می شناسد. همه اینها را به هم اضافه کنید و Google حتی ممکن است بداند شما کجا می روید ، با چه کسی ملاقات می کنید و درباره چه چیزی صحبت خواهید کرد. این مسئله بویژه نگران کننده است وقتی که خطر دسترسی به این اطلاعات خصوصی توسط دولت انگلستان یا حتی سرقت توسط هکرها و فروش به بالاترین پیشنهاد دهنده را در نظر بگیرید..

از هر آنچه که به صورت آنلاین جستجو کرده اید ، وب سایت هایی که بیشتر از آنها بازدید کرده اید ، از نظر لایک ها ، دوست نداشتن و اعتقادات شما ، Google می تواند نمایه ای درباره شما ایجاد کند. همه اینها قبل از آن است که حتی تشخیص چهره در Google Photos و تشخیص صدا در دستگاه های Android و Google Home را در نظر بگیریم. با تشکر از اینها ، Google حتی می داند شما چه ظاهری دارید و به نظر می رسد.

برای اینکه تصوری از آنچه دولت انگلیس می تواند در صورت دسترسی به سوابق Google پیدا کند ، به شما ارائه دهیم ، در اینجا لیستی از برخی مثال ها وجود دارد:

• تاریخچه جستجو
• وب سایتهای بازدید شده
• مخاطب
• گفتگو
• ایمیل (ارسال و دریافت شده)
• برنامه ها و قرارها
• مکانهای بازدید شده
• ظاهر شما
• صدای شما
• فیلم ها تماشا شدند
• اخبار را می خوانید
• کتابها خوانده شده
• محصولات جستجو شدند

بانکهای اطلاعاتی ملی در انگلستان

یکی از روش های بسیاری که دولت انگلیس می تواند اطلاعات بیشتری در مورد شما کسب کند از طریق بانکهای اطلاعاتی ملی است. بسیاری از بانکهای اطلاعاتی ملی در انگلیس وجود دارند که توسط دستگاههای مختلف دولتی نگهداری می شوند. این بانکهای اطلاعاتی تحت قانون حمایت از آزادی 2012 کنترل و محدود می شوند. دو بزرگترین پایگاه داده ملی در انگلیس شامل بانک اطلاعات ملی ملی (NDNAD) و مرکز داده ملی ANPR (NADC) است..

DNA

اولین بار در سال 1995 ، بانک اطلاعات ملی ملی انگلیس (NDNAD) یکی از بزرگترین پایگاه داده های DNA در جهان است. طبق آمارهای پایگاه داده ملی ملی ، از سپتامبر سال [year], این پایگاه داده دارای سابقه DNA 5.4 میلیون نفر است – حدود 8٪ از جمعیت انگلیس.

این بانک اطلاعاتی عمدتاً شامل نمونه هایی است که از صحنه های جنایت کشف شده و یا از مظنونین پلیس گرفته شده است. اطلاعات مربوط به کسانی که متهم به ارتکاب جرم نشده اند یا گناهکار شناخته نشده اند از پایگاه داده حذف می شوند. شایان ذکر است که جرایم قابل ضبط شامل گدایی و شرکت در یک تظاهرات غیرقانونی است.

ردیابی خودرو

فن آوری اتوماتیک تشخیص شماره پلاک (ANPR) در انگلستان استفاده می شود. این حرکت وسایل نقلیه جاده ای را از طریق شبکه ای در حدود 8،500 دوربین ضبط می کند که به طور خودکار صفحات شماره خودرو را می خواند ، ضبط و دنبال می کند. این شبکه امکان ضبط مکانی در منطقه را فراهم می کند 25 و 35 میلیون رکورد به صورت روزانه.

به گفته پلیس انگلستان ، ANPR “استفاده می شود کمک به کشف ، جلوگیری و برهم زدن جنایات در سطح محلی ، نیرویی ، منطقه ای و ملی ، از جمله مقابله با مجرمان مسافرتی ، گروه های جرم سازمان یافته و تروریست ها.”سوابق تا دو سال در مرکز ملی داده های ANPR (NADC) ذخیره می شوند. از این پایگاه داده می توان به عنوان مدرک در تحقیقات آژانسهای اجرای قانون بریتانیا استفاده کرد.

دوربین مدار بسته

انگلیس یکی از بزرگترین شبکه های دوربین مدار بسته در جهان است. در حالی که ارقام متفاوت است ، چندین میلیون دوربین مدار بسته در انگلستان وجود دارد که اکثر آنها توسط شرکت ها یا افراد خصوصی اداره می شوند. با این حال ، ده ها هزار نفر توسط نهادهای دولتی انگلستان اداره می شوند. گزارشی از انجمن صنعت امنیت انگلیس (BSIA) تخمین زده می شود که بین 4 میلیون و 5.9 میلیون دوربین مدار بسته در انگلستان وجود دارد.

قانون عملکرد دوربین مدار بسته توسط دفتر خانه در سال 2013 تحت قانون حمایت از آزادی 2012 منتشر شد. این کار جمع آوری ، ذخیره و استفاده از فیلم های دوربین مدار بسته توسط دولت های محلی و نیروهای پلیس را کنترل و محدود می کند..

5 راه برای محافظت از حریم خصوصی شما در انگلستان

نشت اسنودن در سال 2013 با سرویس هایی مانند Facebook ، Skype و Whatsapp که اکنون رمزنگاری نهایی را به عنوان یک ویژگی امنیتی ارائه می دهند ، برخی موارد را به سمت بهتر تغییر داد. بیش از هر چیز ، نشت اسنودن به منظور افزایش آگاهی عمومی در هنگام نظارت و داده های آنلاین انجام شد.

با این حال ، بسیاری معتقدند که در روشهای نظارت کمی تغییر کرده است ، به ویژه هنگامی که شما تصویب قوانینی مانند قانون قدرتهای تحقیقاتی را در نظر بگیرید. این تنها به گسترش قدرت نظارت دولت کمک کرد. با این وجود کارهایی وجود دارد که می توانید برای محافظت از حریم شخصی خود و حفظ ناشناس بودن آنلاین خود انجام دهید:

1. رمزگذاری

یکی از اساسی ترین کارهایی که می توانید برای محافظت از داده های خود انجام دهید رمزگذاری آن است. با استفاده از رمزگذاری ، می توانید داده های خود را از احزاب ناخواسته محافظت کنید. وقتی داده ها رمزگذاری می شوند ، فقط کسی که کلیدها را نگه می دارد می تواند آن را باز کند. می توانید ایمیل ، فایل های ذخیره سازی ابری ، پیام ها و حتی دستگاه های خود مانند لپ تاپ و تلفن همراه خود را رمزگذاری کنید. حتی اگر داده های شما توسط دولت انگلستان خواسته شده یا هک شده باشد ، قابل خواندن نیست.

مربوط: انواع رایج رمزگذاری توضیح داده شده است

2. VPN

مختص شبکه خصوصی مجازی ، یک VPN اتصال اینترنت شما را از طریق سرور ارائه دهنده VPN هدایت می کند. این کار برای مخفی کردن آدرس IP و مکان شما انجام می شود. یک VPN با کیفیت به شما امکان می دهد اینترنت را ناشناس کنید و باید دارای رمزگذاری 256 بیتی ، محافظت در برابر نشت DNS و سوئیچ kill باشید.. حتماً یک VPN را انتخاب کنید که در کشوری خارج از Five Eyes مستقر باشد و مشمول درخواست نگهداری اطلاعات نیست. به خاطر داشته باشید که ایمن ترین VPN ها هیچ سابقه ای از فعالیت شما ندارند.

3. مرورگر حریم خصوصی

شناخته شده است که مرورگرهای وب مشهور مانند Google Chrome مقدار زیادی از داده های شما را که به تبلیغ کنندگان شخص ثالث فروخته می شود ، جمع آوری می کنند. به همین دلیل ، مرورگرهای با محوریت حفظ حریم خصوصی در سالهای اخیر محبوبیت زیادی پیدا کرده اند. مرورگرهای حریم خصوصی شامل بسیاری از ویژگی های امنیتی از جمله HTTPS اجباری و مسدود کننده تبلیغات هستند. همراه با موتور جستجوی حریم خصوصی ، همه کارهایی را که آنلاین انجام می دهید ، ردیابی نمی کند ، یک مرورگر حریم خصوصی می تواند به خصوصی نگه داشتن اطلاعات شما کمک کند.

4. ایمیل ناشناس

Google تأیید کرده است که برای ارائه تبلیغات دقیق تر و هدفمند ، ایمیل های شما را می خواند. نیازی به گفتن نیست ، این مسئله نگرانی هایی را ایجاد کرده است. با این حال ، یک ایمیل ناشناس نباید هیچ ارتباط قابل شناسایی با شما داشته باشد و رمزنگاری نهایی را ارائه می دهد ، به این معنی که فقط فرستنده و گیرنده می توانند یک پیام را بخوانند. یک ارائه دهنده نامه الکترونیکی ناشناس خوب هیچگونه گزارش IP را حفظ نمی کند و همچنین باید منبع باز باشد.

بیشتر بخوانید: نحوه رمزگذاری ایمیل خود

5. رمزنگاری

حتی اگر از یک مرورگر ناشناس استفاده می کنید و داده های خود را رمزگذاری می کنید ، ممکن است نیاز به پرداخت یا کمک مالی آنلاین داشته باشید. مشکل کارتهای اعتباری و خدمات شخص ثالث مانند PayPal این است که آنها اغلب هزینه های اضافی را شامل می شوند و بدیهی است ناشناس نیستند. در حالی که رمزنگاری هنوز در مراحل ابتدایی خود است, تعداد فزاینده ای از بازرگانان امثال بیت کوین را می پذیرند (شما می توانید با استفاده از یک سرویس مخلوط کردن از قبل بصورت ناشناس در بیت کوین بپردازید) و سایر ارزهای رمزپردازی مانند Monero – یک سکه محبوب حفظ حریم خصوصی.

دولت انگلستان ممکن است بیشتر از آنچه فکر کرده اید درباره شما بداند

اگر شهروند یا مقیم انگلیس باشید ، دولت انگلستان درباره شما چیزهای زیادی می داند. از اطلاعات اولیه مانند نام شما ، تاریخ تولد و آدرس گرفته تا اطلاعات دقیق تر مانند سابقه مرور آنلاین شما ، دخالت انگلستان در پنج چشم و قوانینی مانند قانون تحقيقات قدرت باعث کاهش سطح حریم خصوصی شما می شود.

این فقط دولت نیست. اشخاص ثالث نیز مقدار زیادی از اطلاعات شخصی شما را جمع می کنند و آن را به تبلیغ کنندگان می فروشند و یا حتی در صورت درخواست ، این اطلاعات را به دولت انگلستان منتقل می کنند. با این حال ، با انجام اقداماتی مانند رمزگذاری داده های آنلاین خود و استفاده از VPN امن و همچنین یک مرورگر ناشناس ، می توانید یک سطح کنترل را به دست بگیرید و حریم شخصی خود را بازیابی کنید..